UKIYO-E ECHO
Τέσσερις Εποχές Και Τρεις Άγγελοι
“Ο προορισμός του ονείρου”
Θα ξαναγεννηθούμε σε μια άλλη χώρα.
Θα ανακαλύψουμε και πάλι τις πρώτες λέξεις
και θα προφέρουμε περήφανοι κάθε ελάχιστο αυτονόητο,
στη γνώση μάταια θ΄αναζητήσουμε τον κόσμο.
Θα περιπλανηθούμε στους μεγάλους δρόμους,
με τις σειρήνες μέσα στην ομίχλη, και κάποτε έκθαμβοι
θα συναντήσουμε την πρώτη μας αγάπη.
Στα μάτια μας θ΄αστράφτει η ίδια προαιώνια λάμψη.
Τίποτα δεν θα ξαναθυμηθούμε και τίποτα δεν θα ΄χουμε ξεχάσει.
Τόλης Νικηφόρου
Τα περισσότερα από τα έργα αυτής της σειράς δημιουργήθηκαν για τη συμμετοχή μου στην ομαδική έκθεση «Αισθητικοί Διάλογοι υπό το φως του Ανατέλλοντος Ηλίου – Ιαπωνική τέχνη από έλληνες εικαστικούς», που υλοποιήθηκε το 2015 στο Athens Center, σε επιμέλεια της γλύπτριας – εικαστικού Μαρία Γκίζη, στην Αθήνα.
Τα έργα μου είναι εμπνευσμένα από ένα είδος ζωγραφικής και τυπωτικής τέχνης που ονομάστηκε Ukiyo-e, άνθισε στην Ιαπωνία μεταξύ 17ου – 20ου αι. και το όνομά της σημαίνει ρευστή πραγματικότητα, φευγαλέος κόσμος. Γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη στα αστικά κέντρα των Έντο (σημερινό Τόκυο), Κυότο και Οζάκα.
Το τετράφυλλο παραβάν, «Black Duck Choreography”, δημιουργήθηκε το 2009 για την ομαδική έκθεση στη γκαλερί Black Duck Multiplarte και συνοδεύεται με το εξής κείμενο από το βιβλίο, Λάου Τζε, Τάο Τε Τζινγκ,
Τάο η Ατραπός της Σοφίας,
απόδοση στα ελληνικά Ανδρέα Τσάκαλη, εκδόσεις Πύρινος Κόσμος:
… Ο Κομφούκιος έφυγε και γυρίζοντας στους μαθητές του είπε: «Γνωρίζω ότι τα πουλιά μπορούν και πετούν, τα ψάρια μπορούν και κολυμπούν και τα ζώα μπορούν και τρέχουν. Ακόμη γνωρίζω ότι με παγίδες συλλαμβάνονται όσα τρέχουν, με δίχτυα όσα κολυμπούν και με βέλη χτυπιούνται όσα πετούν. Αλλά οι Δράκοι; Δε θα μάθω ποτέ πώς αυτοί ιππεύουν τον άνεμο και το σύννεφο στον ουρανό! Σήμερα γνώρισα τον Λάου Τζε! Τι Δράκος!»
