Η ζωγραφική στη ζωή μου
Τέχνη είναι η υψηλότερη διέγερση για την ανανέωση του πνεύματος
Η ζωγραφική στη ζωή μου
Η δημιουργικότητά μας στηρίζεται στη ζωτικότητα. Η εγγύηση για την ευτυχία της ανθρωπότητας βρίσκεται στην ομορφιά. Για αυτό Εμείς επιβεβαιώνουμε ότι η Τέχνη είναι η υψηλότερη διέγερση για την ανανέωση του πνεύματος. Θεωρούμε την τέχνη αθάνατη κι απεριόριστη. Χαράσσουμε μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ειδέναι και της επιστήμης, γιατί το ειδέναι είναι τέχνη, η επιστήμη είναι μέθοδος. Το στοιχείο του Πυρός εντείνει συνεπώς την Τέχνη και την πνευματική δημιουργικότητα. Έτσι τα θαυμαστά μαργαριτάρια της τέχνης μπορούν στην πράξη να ανυψώσουν και να μεταλλάξουν ακαριαία το πνεύμα. Όλα είναι επιτευκτά με την πνευματική αύξηση, γιατί μόνο τα εσωτερικά πυρά μπορούν να δώσουν την αναγκαία δύναμη της δεκτικότητας. Αληθινά, τα μαργαριτάρια της τέχνης εξυψώνουν την ανθρωπότητα και τα πυρά της πνευματικής δημιουργικότητας προσφέρουν στην ανθρωπότητα μια νέα κατανόηση της ομορφιάς. Έτσι εκτιμούμε την ακεραιότητα γύρω στο κέντρο και αναγνωρίζουμε την Υπηρεσία στην Ιεραρχία μέσω της καρδιάς
Δήλωση για την ζωγραφική μου
Από τότε που με θυμάμαι ζωγραφίζω, σαν παιδί ζωγράφιζα σε όποια επιφάνεια έβρισκα μπροστά μου, καθώς η ζωγραφική λειτουργούσε ως δεύτερη φύση μου, αλλά και ως ανάγκη ιδιαίτερα ζωτικής σημασίας. Και αυτή η εσωτερική αναγκαιότητα και ώθηση δεν σταμάτησε, ακόμα κι όταν διένυσα τον κήπο της παιδικής μου ηλικίας. Είμαι κατά κύριο λόγο αυτοδίδακτη ζωγράφος, ζω γράφοντας με εικόνες που είναι τα εξωτερικά σύμβολα εσωτερικών αληθειών, ποιοτήτων και δυνάμεων της ψυχής μου, της ψυχής όλων των πραγμάτων και της συμπαντικής θεϊκής πηγής τους. Ζωγραφίζοντας βουτώ στις μυστηριώδεις αλήθειες του Άγνωστου Εαυτού και επιχειρώντας να κατανοήσω τις κορυφογραμμές του και τους κοσμοβυθούς του, μου αποκαλύπτονται άλλοτε κάποιες ουρανοστάλες μεταμορφωτικές, άλλοτε κάποιες ρωγμές της Απειροσύνης λυτρωτικές κι άλλοτε αναγνωρίζω σε πίνακές μου προσπάθειες αποτύπωσης και κατανόησης του προσώπου μου.
Η ζωγραφική για μένα είναι ο τρόπος της σύνδεσής μου με την Πηγή του Συμπαντικού Νου που εδρεύει μέσα μας και μας συνδέει με το ασημένιο κοσμικό νήμα της κατανόησης, με το Συμπαντικό Σχέδιο, μα και με το μονοπάτι της εκπλήρωσης του πεπρωμένου και της ύπαρξής μας. Η ζωγραφική για μένα είναι διαλογισμός και προσευχή μαζί, μια σκάλα μαγική από τον Ουρανό στη Γη.
Αγαπώ να ζωγραφίζω κόσμους Αόρατους, Μυστικούς και Ουρανοδιαστημικούς, κόσμους που υπάρχουν στα παραμύθια, στα όνειρα των παιδιών και στα οράματα των Ψυχών.
Μέσα από τα δέντρα βλέπω τα Πνεύματα της Φύσης να τραγουδούν και να καθοδηγούν, μέσα από τα πουλιά ακούω τους μαγικούς βοηθούς του Ουρανού να μιλούν και γλυκόλαλα παραμύθια να ψιθυρίζουν και να υπενθυμίζουν πως ο άνθρωπος όντας σε αρμονία και σύνδεση με τη φύση, μπορεί ένας θαυμαστός συνοδοιπόρος της να γενεί και να μεταμορφώσει τη ζωή. Πολλοί με ρωτούν γιατί έδωσα αυτό το παράξενο όνομα στην τέχνη μου, Ιαματική Ταξιδευτική… Η απάντησή μου είναι πως η ίδια η ζωή είναι ένα ταξίδεμα, μα συνάμα και μια τέχνη ταξιδευτική που όσο πιο βαθιά κινείσαι μέσα της, και όσο πιο μεγάλο χώρο δημιουργείς μέσα στην καρδιά σου, ώστε κι εκείνη να κινηθεί και να σε μεταμορφώσει, τόσο πιο ιαματικά μπορεί να λειτουργεί για σένα τον ίδιο, για την τέχνη και για όσους έχεις δημιουργήσει χώρο ώστε να κινηθούν μέσα σου, μαζί με σένα και την τέχνη σου.Το να αφηγούμαι παραμύθια είναι ένα πεπρωμένο αναμφισβήτητα αναπότρεπτο που όφειλα να ακολουθήσω αφουγκραζόμενη την εσωτερική φωνή της ψυχής, όπως και το να ζωγραφίζω ήταν κάτι αβίαστα φυσικό και ζωτικής σημασίας όπως η αναπνοή. Το χρώμα έπαιζε για μένα πάντα έναν ρόλο εξαιρετικά σημαντικό, όπως και η μαγική γλώσσα της ποίησης και των συμβόλων των παραμυθιών. Η Ταξιδευτική τέχνη της μαγικής γλώσσας των συμβόλων και της αποκωδικοποίησής τους που τα πεδία του χρώματος και του παραμυθιού διανοίγουν για τη ψυχή λειτουργεί με τρόπο βαθιά ιαματικό.
«…“Μια φορά” είπε το παραμύθι, “κι έναν καιρό” αποκρίθηκα εγώ “στο βασίλειο το παντατωρινό δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, με τα πουλιά του Αόρατου συνομιλώ- απ΄ την ασημένια κλωστή σκαρφαλώνω δίχως πόδια στον Ουρανό και το ουρανοφόρο δώρο φέρνω πίσω στη Γη του Άφταστου, ο Λόγος να φτάσει στη ψυχή να μπολιαστεί απ΄την Πηγή τη Ζωοδόχο τη θαυματουργή, να φτιάξει φτερά από το νάμα της το παιδί, να πετάξει ως του Σύμπαντος την σκεπή και φτερώνοντας να ριζώσει τον πολύτιμο σπόρο του Ουρανού στη Γη…»
(Απόσπασμα από το «Χρωματοθεραπευτικό Βιβλίο, Ζωγραφίζοντας τα Οράματα της Εσώτερης Πηγής», Ζωή Νικητάκη, εκδόσεις Οσελότος)
Αγαπώ τη ζωγραφική, όπως αγαπώ και τα παραμύθια. Είναι σα να αφηγούμαι με εικόνες αντί του λόγου. Και στις δυο περιπτώσεις νοιώθω πως καταπιάνομαι με τ’ όνειρο. Άλλωστε όλοι μας λίγο πολύ είμαστε πλάσματα φτιαγμένα από το υλικό των Ονείρων. Είναι στη μοίρα μας να ονειρευόμαστε κι ίσως επειδή τα όνειρα μετουσιώνονται μέσω του λόγου και της εικόνας, γίνονται παραμύθια και ζωγραφιές που τρέφουν τη ψυχή μας. Τα παραμύθια και η ζωγραφική είναι οι τρόποι δράσης μου προς τη μαγική πτήση και τη μετάδοση της δύναμης, μια σταθερά θεραπευτική διαδικασία.
Ο καλλιτέχνης θεωρώ πως στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ, οφείλει να είναι ένας μαχητής του Φωτός, ένας θεματοφύλακας του Ονείρου, ένας διεκπεραιωτής του Ανέφικτου και να εκπληρώνει την αποστολή του κάτω απ΄το κύμα…
Η πρώτη ατομική μου έκθεση υλοποιήθηκε στον ατμοσφαιρικό χώρο του Μουσείου του Λουτρού των Αέρηδων κι από τότε ακολούθησαν ομαδικές εκθέσεις και εικονογραφήσεις βιβλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
«Τα Συμπαντικά Αρχέτυπα – Σύμβολα της Ψυχής» αποτελούν την τρίτη ατομική έκθεσή μου, με μια σειρά έργων που το ιδιαίτερα υπαρξιακό και μεταμορφωτικό φως των χρωμάτων τους αναδύεται μέσα από τον σιωπηλό κόσμο του μαύρου.
Εικόνες που εμφέρουν σαν σε μυστικές κρύπτες σύμβολα που μπορούν να αποτελέσουν πύλες μετάβασης σε κόσμους υπεργήινους και ταυτόχρονα σε ταξίδι ανακάλυψης και χαρτογράφησης εσωτερικών τοπίων της Ψυχής. Εικόνες που αποτυπώνουν μια Κοσμική Τελετουργία της ζωής, στην οποία οι άνθρωποι, τα μόρια και οι κόσμοι μεταφέρονται από μια ακατανίκητη παλίρροια. Οι πλανήτες και οι ήλιοι κυλάνε από την καρδιά της Ύπαρξης και επιστρέφουν σ’ αυτήν.
Εικόνες σαν μαγικές ψυχογραφίες για να μπορέσουμε να δούμε τί συμβαίνει στην πίσω μεριά τους, στο άγνωστο, στο αρχέγονο, στο μυστήριο, στο αιώνιο, στο άφθαρτο και άφατο. Θέματα της συμπαντικής υπόστασης και ζωής, θέματα που χρησιμοποιούν τη γλώσσα του συλλογικού ασυνείδητου της ανθρωπότητας, τη γλώσσα των αρχετύπων κατά τον Γιουνγκ.
Τα αρχέτυπα, παγκόσμιες αρχαϊκές εικόνες, τα συναντούμε στα όνειρα, στα οράματα, στην αρχαία μυθολογία, στα παραμύθια, στη μαγική εικονοπλαστική γλώσσα των παιδιών και στα μαγικά τελετουργικά δρώμενα αρχέγονων φυλετικών κοινοτήτων, ως σύμβολα που εκφράζουν την αφιλτράριστη ψυχική εμπειρία και έχουν τη δύναμη να διεισδύουν στη συνείδηση και να επηρεάζουν την αντιληπτή εμπειρία. Μπορούν να επικοινωνήσουν και να μιλήσουν σε ένα βαθύ επίπεδο της συνειδητότητας του ανθρώπου αγγίζοντας τη ψυχή του. Όπως και τα όνειρα, είναι ταυτόχρονα απόμακρα και οικεία. Περιέχουν μια σειρά από αλληγορίες και συμβολισμούς, που το υποσυνείδητο αντιλαμβάνεται προκειμένου να μας οδηγήσει στην αυτοκάθαρση και στη λύτρωση. Ο χρόνος που πραγματεύονται είναι ένα αιώνιο παρόν, σαν τον Ονειροχρόνο, όπως τον αποκαλούν οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, για τους οποίους αποτελεί την αληθινή πραγματικότητα και σφυρηλατεί τον ζωντανό δρόμο ανάμεσα στις ψυχές των ανθρώπων. Για τον Γιουνγκ τα αρχέτυπα αντιπροσωπεύουν ένα αχανές απόθεμα προγονικής γνώσης για τις βαθιές σχέσεις μεταξύ θεού, ανθρώπου και σύμπαντος. Τα αρχέτυπα ήταν πάντα και είναι ζωντανές ψυχικές δυνάμεις που απαιτούν να εκληφθούν σοβαρά, διότι από πάντα ήταν φορείς προστασίας και σωτηρίας και η παράβασή τους έχει σαν συνέπεια τους «κινδύνους της ψυχής».