- “Αν χαθούν τα παραμύθια…” της Ζωής Νικητάκη, για το Πινάκιο και τον δημοσιογράφο Λευτέρη Θεοδωρόπουλο «Υπάρχει ένας κόσμος μαγικός, που ολοένα περισσότερο λησμονούμε την ύπαρξή του. Είναι το παραμύθι. Το παραμύθι μας λυτρώνει από το βάρος της ζωής, το παραμύθι μπορεί να βαστάξει τ΄αβάσταχτα…» Τα παραμύθια, αυτός ο πολύτιμος πλούτος της συλλογικής μνήμης της ανθρωπότητας, μεταδίδονταν από στόμα σε στόμα κι από γενιά σε γενιά… Οι παραμυθάδες αναλάμβαναν το καθήκον να μεταδώσουν τα παραμύθια και τις ιστορίες του λαού μας χωρίς τη βοήθεια της γραφής με την πεποίθηση πως αν κάποτε λησμονηθούν οι ιστορίες τους, εγκυμωνείται ο κίνδυνος να χάσει ο λαός την ψυχή του… Η συνέχεια εδώ: http://pinakio.blogspot.gr/2012/11/blog-post_5.html
- “Τα παραμύθια είναι μόνο για τα παιδιά; Τι δώρα έχουν να προσφέρουν τα παραμύθια στους μεγάλους;”της Ζωής Νικητάκη, για το περιοδικό για γονείς και παιδιά, childit
Τα παραμύθια είναι μόνο για τα παιδιά; Τι δώρα έχουν να προσφέρουν τα παραμύθια στους μεγάλους της εποχής μας; “Υπάρχει τίποτα αληθινότερο απ΄την αλήθεια; Ναι, το παραμύθι. Αυτό δίνει αθάνατο νόημα στην εφήμερη αλήθεια.” Αναφορά στον Γκρέκο – Ν. Καζαντζάκης Συχνά υπάρχει η εσφαλμένη εντύπωση πως τα παραμύθια αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέροντος αποκλειστικά των παιδιών, ενώ στην πραγματικότητα, τα παραμύθια φτιάχνονταν από μεγάλους και απευθύνονταν κατά κύριο λόγο σε μεγάλους. Ήταν ένας τρόπος, μια αφορμή για να συναντηθούν τα μέλη της κοινότητας γύρω από μια φωτιά, να συνδιαλλαγούν, να επικοινωνήσουν μέσα από την καρδιά τους, να μοιραστούν τη στεναχώρια τους, τον πόνο τους, τον καημό τους, αλλά και τη χαρά τους, τα όνειρά τους. Μέσω των παραμυθιών, μπορούσαν οι άνθρωποι να μιλήσουν για μεγάλες αλήθειες, για οδυνηρές καταστάσεις, για δυσβάσταχτους πόνους μ΄έναν τρόπο απλό και γλυκό, με μια γλώσσα ποιητική και συμβολική. Δεν είναι τυχαίο πως τα παραμύθια αναπτύχθηκαν και άνθισαν σε εποχές μεγάλων στερήσεων και καρτερίας, σε μεγάλες ψυχολογικά εποχές και θαρρώ πως τέτοια είναι και η εποχή που αυτή τη στιγμή διανύουμε. Σήμερα τα βιβλία παραμυθιών είναι δημοφιλή όχι μόνον σαν ιστορίες για παιδιά, αλλά σαν αντικείμενα μελέτης σοβαρών ανθρωπολογικών, ψυχολογικών και μεταφυσικών ερευνών. Το ότι τα παραμύθια είχαν από παλιά μεγάλη σημασία και δεν ήταν απλά ψυχαγωγικά, φαίνεται και από τις κατά καιρούς απαγορεύσεις της διάδοσής τους και τα καταστροφικά αποτελέσματα που έχει η παραβίαση των θρησκευτικών και μαγικών ταμπού που σχετίζονται μ΄αυτά. Για παράδειγμα, στη Β. Αφρική πιστεύεται ότι εκείνος που διηγείται, ενώ ο ήλιος λάμπει, κινδυνεύει να χάσει τα μαλλιά του.
H συνέχεια εδώ: http://www.childit.gr/v2/index.php/pshychology/2928-ta-paramythia-ine-mono-gia-paidia-ti-dora-prosferoun-stous-megalous 3.
3. Απαντήσεις της Ζωής Νικητάκη για την έρευνα με θέμα: “Την εποχή που τα video games νίκησαν τα παραμύθια” για το περιοδικό Natura και τον δημοσιογράφο Λευτέρη Θεοδωρόπουλο
1.Η χρήση βιντεοπαιχνιδιών από τους εφήβους τις βραδινές ώρες και ιδίως πριν από τον νυχτερινό ύπνο, επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα του ύπνου τους, αλλά και την απόδοσή τους την επόμενη ημέρα. Ποια είναι η δική σας άποψη πάνω στην παραπάνω έρευνα;
Nαι, είναι γεγονός πως στην εποχή μας όλο και πιο πολύ και όλο και από μικρότερες ηλικίες τα παιδιά είναι πια εξοικειωμένα με τη χρήση του διαδικτύου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Ήδη στην ηλικία των τριών ετών τα παιδιά σερφάρουν στο διαδίκτυο με ευκολία και χειρίζονται ιστοτόπους που σε άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο. Έχουν πρόσβαση στην πληροφορία σε πολλούς τομείς και επίπεδα και αναπτύσσουν κάποιες λειτουργίες πρωτοφανείς συγκριτικά με προγενέστερες εποχές. Η τεχνολογική εξέλιξη σε πολλούς τομείς δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη και την ανάπτυξη των παιδιών της σύγχρονης εποχής, τα οποία έρχονται με κάποιες ποιότητες και δυναμικές που δεν διέθεταν τα παιδιά προηγούμενων εποχών. Αυτό βέβαια, δεν είναι απαραίτητα κακό, μιας και τα παιδιά που έρχονται στον κόσμο μας πια, προετοιμάζονται να ανταποκριθούν στις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν στον πλανήτη μας και οι οποίες μάλιστα, πρόκειται να ενταθούν ακόμα πιο πολύ. Ωστόσο, αρκετές φορές, παρατηρείται μια ανεξέλεγκτη και χωρίς διάκριση χρήση του διαδικτύου και κυρίως των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, που πολλές φορές εμπεριέχουν βία σε μεγάλο βαθμό και μυούν το παιδί από τα πρώτα βήματά του σε μια αρνητική όψη της ζωής.
2. Η χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών λίγο πριν τα παιδιά κοιμηθούν στέκουν ικανά να προκαλέσουν διαταραχές στον ύπνο τους;
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια πριν από τον ύπνο, σαφώς και δεν αποτελούν παράδειγμα για προτροπή, αλλά για αποφυγή. Είναι πολύ σημαντικές οι εικόνες που θα σχηματίσει και θα κουβαλήσει στη ψυχή του το παιδί πριν από τον ύπνο, γι΄αυτό και δεν είναι τυχαία η αφήγηση των παραμυθιών τη νύχτα. Το παραμύθι έχει σπουδαία παιδαγωγική και θεραπευτική λειτουργία και αξία και καλό θα είναι να μπορέσουν οι γονείς να αντιληφθούν την αλήθεια τούτη για τη διάπλαση του ψυχισμού των παιδιών τους για τη διαπαιδαγώγισή τους και την προετοιμασία για το ταξίδι μύησης της ψυχής τους. Το παραμύθι μπορεί να ηρεμήσει το παιδί, να του δώσει εικόνες και εναύσματα για να συνεχίσει τα ταξίδια στον κόσμο της φαντασίας μα και της ψυχής του κατά τη διάρκεια του ύπνου. Η φωνή του γονιού και η εμψύχωση από αυτόν του παραμυθιού, μπορεί να ενδυναμώσει ακόμα πιο πολύ τη σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης με το παιδί. Ο γονιός καλείται να αφυπνιστεί ο ίδιος για να μπορέσει να κατανοήσει πως σε καμιά περίπτωση το ηλεκτρονικό παιχνίδι δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη ζωντανή αφήγηση του παραμυθιού πριν τον ύπνο.
3. Αυξάνουν την επιθετικότητα τους (και αν ναι, γιατί); Πως οι γονείς θα πρέπει να δράσουν για να αποφευχθούν παρενέργειες στα παιδιά τους;
Οι γονείς έχουν μεγάλο χρέος και ευθύνη για την υγιή και ισορροπημένη ανάπτυξη των παιδιών τους. Συχνά παραπονιούνται για έλλειψη συγκέντρωσης των παιδιών, για υπερκινητικότητα, για επιθετικότητα και αύξηση κάποιων συνδρόμων που έχουν αυξηθεί στην εποχή μας. Από την άλλη όμως, έχουν αναρωτηθεί, πόσο ουσιαστικά ασχολούνται με τη διαπαιδαγώγιση των παιδιών τους; Διαθέτουν χρόνο αληθινό για να επικοινωνήσουν μαζί τους, για να τα αφουγκραστούν, για να τα αγκαλιάσουν, για να τα γνωρίσουν, να τα κατανοήσουν, να τα αγαπήσουν από την αρχή; Πόσο συχνά παίζουν μαζί με τα παιδιά τους; Πόσο συχνά εφευρίσκουν παιχνίδια, αλληλοεμπνέονται και συνδημιουργούν παιχνίδια μαζί με τα παιδιά τους; Πόσο συχνά αφιερώνουν χρόνο να κάνουν μία παύση και να αφουγκραστούν τις ανάγκες της ίδιας τους της ψυχής, για να μπορέσουν έπειτα να επικοινωνήσουν και με τη ψυχή των παιδιών τους; Νομίζω πως τα παραπάνω ερωτήματα μπορούν να βοηθήσουν έναν γονέα να ξαναθυμηθεί αυτά που έχει λησμονήσει ή έχει θάψει επιμελώς εντός του. Το μαγικό κλειδί στην όλη διαδικασία είναι η Αγάπη, μ΄αυτό το κλειδί μπορεί ο γονιός να βρει τις λύσεις, όπως για παράδειιγμα, να ξεκινήσει να αφιερώνει χρόνο ουσιαστικό και αληθινό με το παιδί του, να κερδίσει από την αρχή την εμπιστοσύνη και την αγάπη του. Να μην είναι παρεμβατικός και ελεγκτικός, αλλά να σέβεται την ιδιαιτερότητα του παιδιού του και τις ξεχωριστές ανάγκες το. Με διακριτικότητα να παρακολουθεί τα παιχνίδια που το παιδί επιλέγει στο διαδίκτυο, αλλά και τους ιστοτόπους που χειρίζεται. Δεν μπορεί να επιβάλλει στο παιδί να διαβάζει, να είναι δημιουργικό και να μην απορροφάται από το διαδίκτυο, αν ο ίδιος δεν είναι δημιουργικός, αν ζει μια ζωή επίπεδη, χωρίς έμπνευση και τον περισσότερο ελεύθερο χρόνο του τον αναλώνει μπροστά από την ηλεκτρονική οθόνη ή την οθόνη της τηλεόρασης. Οι αλλαγές ξεκινούν πάντα από μέσα μας και μιας και τα παιδιά αντιλαμβάνονται πάντα ακόμα και αυτά που δεν λέγονται και μερικές φορές ακόμα και αυτά που δεν είναι ορατά, οφείλουμε ως γονείς και ως παιδαγωγοί να ενσκήψουμε με αγάπη και σεβασμό και να ακούσουμε αυτά που η ψυχή υπαγορεύει. Και θυμηθείτε πως τα παιδιά κουβαλάνε τον Σπόρο του αυριανού κόσμου. Από μας εξαρτάται αν ο Σπόρος αυτός μαραθεί η χαθεί ή αν θα γίνει Δέντρο που θα ανθίσει και θα καρποφορήσει.
http://pinakio.blogspot.gr/2014/12/videogames.html