1). Ζωή Νικητάκη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ”
και στην Αλεξάνδρα Μητραβέλλα (2013)
“Όταν ξετυλίγω την κόκκινη των παραμυθιών κλωστή, αισθάνομαι αυτούς που συμμετέχουν στην αφήγηση ως συνταξιδιώτες μου στο μαγικό κόσμο του ονείρου και της φαντασίας, ως συντρόφους στο ταξίδι της μύησης της ψυχής και ως συνονειρευτές. *
Τα παραμύθια με απλό τρόπο και λόγο πολλές φορές ποιητικό και κυρίως εικόνες -σύμβολα που αναβλύζουν από τον ωκεανό του συλλογικού ασυνείδητου μπορούν να μας μυήσουν στην ανακάλυψη, στην κατανόση και πραγμάτωση του εσώτερου εαυτού μας. *
Εστιάζω στη θεραπευτική δράση και λειτουργία των παραμυθιών και θεωρώ ότι η αφήγηση είναι μια πράξη για μετάδοση δύναμης. *
Αφηγούμαι παραμύθια σε παιδιά, σε μεγάλους που ονειρεύονται σαν παιδιά και σε ασθενείς με καρκίνο. *
Ο αφηγητής είναι ο θεματοφύλακας μιας παλιάς γνώσης που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά, από στόμα σε στόμα. Έτσι κι εγώ προσπαθώ να μεταφέρω την ατμόσφαιρα που υπήρχε στις αποσπερίδες, στα νυχτέρια, στις βεγγέρες και στις γειτονιές που μοσχομύριζαν αγιόκλημα και γιασεμί. *”
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://totheatro.blogspot.gr/2013/09/zoinikitaki.html
2). Παραμυθάς, ένας παραλλαχτής της πραγματικότητας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ”
και στην Αλεξάνδρα Μητραβέλλα (2013)
Θ.: “Τα παραμύθια”, λέτε, “μας οδηγόύν στον πυρήνα της ύπαρξής μας, στην ψυχή.” Ίσως είναι επικίνδυνα εκεί… Υπάρχει έξοδος κινδύνου;
Ζ.Ν.: Τα περισσότερα παραμύθια, όπως είπε ο Τόλκιεν, ασχολούνται με τις περιπέτεις των ανθρώπων στην Επικίνδυνη Περιοχή ή σε σκοτεινά μονοπάτια. Πραγματεύονται το ταξίδι που καλείται να κάνει ο ήρωας εγκαταλείποντας την ασφάλεια της πατρικής του οικίας, μέσα από δοκιμασίες, δυσκολίες και πάθη προκειμένου να αυτονομηθεί, να αυτοπραγματοθεί, να φτάσει στην αυτογνωσία.
Και η διαδικασία να οδηγηθούμε στην αυτογνωσία και την εκπλήρωση του πεπρωμένου μας δεν είναι διόλου εύκολη, τις περισσότερες φορές μάλιστα είναι επώδυνη και οδυνηρή.
Έτσι και ο ήρωας των μαγικών παραμυθιών παίρνει των ομματιών του και το δισκάκι του στον ώμο και δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει… Καλείται να λιώσει ως και χίλια ζευγάρια σιδερένια παπούτσια, να βρει του Ήλιου και του Φεγγαριού τη μάνα, να μιλήσει με τ’ αστέρια, να ψάξει απαντήσεις από την κορφή των κρυσταλλένιων βουνών ως το βάθος το ατέρμονο της θάλασσας, να παλέψει με τους δράκους και να καταφέρει να υπερβεί όλες τις δοκιμασίες.
‘Οσον αφορά για έξοδο κινδύνου, θα έλεγα ότι στο ταξίδι της ψυχής δεν μπορεί να υπάρχει καμιά υπεκφυγή και όποια απατηλή διαφυγή δεν μπορεί να ‘ναι παρά προσωρινή. Η ψυχή διανύει τη διαδρομή για την οποία έχει έρθει σε τούτη τη σφαίρα μέχρι το τελευταίο κατώφλι. Στο τέλος ο ήρωας καταφέρνει να υπερβεί όλες τις δοκιμασίες, να νικήσει όλους τους δράκους, δηλαδή τους φόβους που τον απειλούν, να εξέλθει από τα δεσμά των περιορισμών του κατώτερου εαυτού του και να ανέλθει επίπεδο συνειδητότητας, να γίνει βασιλιάς ή βασίλισσα που συμβολικά σημαίνει ότι επιτυγχάνει την αυτογνωσία και την εκπλήρωση του σχεδίου της ψυχής…
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://totheatro.blogspot.gr/2013/09/parallaxths.html
3). Παραμυθάς, ένας παραλλαχτής της πραγματικότητας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ”
και στην Αλεξάνδρα Μητραβέλλα
Θ.: Υποκριτική – αφήγηση, ηθοποιός – παραμυθάς: συγγένειες, ομοιότητες, διαφορές.
Ζ.Ν.: Αξίζει να σημειωθεί ότι η αφήγηση παραμυθιών δεν είναι υποκριτική τέχνη και ο παραμυθάς δεν είναι ηθοποιός.
Ο αφηγητής παραμυθιών είναι ένας διαμεσολαβητής για το ταξίδι μεταξύ των δύο κόσμων, της εξωτερικής πραγματικότητας που γίνεται αντιληπτή, μέσω των περιοσμένων αντιληπτικών οργάνων και της παράλληλης μαγικής πραγματικότητας, που προσλαμβάνεται πέραν των αισθήσεων.
Κρατά, ας πούμε, το εισιτήριο για τη μαγική πτήση στον κόσμο τον αόρατο, όπου όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και θαύματα, φτάνει να έχεις πίστη και ανοιχτοσύνη, να ελπίζεις το ανέλπιστο και να προσδοκάς το απροσδόκητο. Κουβαλά μια γνώση ιερή από την αυγή του χρόνου, που τείνει να λησμονηθεί και που οι σπόροι αυτής της γνώσης έχουν τη δύναμη να μετουσιώσουν, να μετασχηματίσουν και να μεταμορφώσουν καταστάσεις τόσο σε υλικό όσο και σε συναισθηματικό, νοητικό και πνευματικό επίπεδο.
Μπορεί να ‘ναι ένας οδηγός ή συνοδοιπόρος πνευματικός, ένας παιδαγωγός ή ένας παραλλαχτής της πραγματικότητας και των ονείρων.
Βέβαια, η θεατρικότητα είναι η ικανότητα του παραμυθά να ζωντανεύει μέσω του λόγου, των τόνων της φωνής, του ρυθμού, της κίνησης, της χειρονομίας και της μιμικής, τους ήρωες των ιστοριών και των παραμυθιών που αφηγείται κάθε φορά, είναι μεγάλο προσόν.
Ο χαρισματικός παραμυθάς διαθέτει την ικανότητα να μεταμορφώνεται πότε σε βασιλοπούλα που όταν γελάει, κουφέτα πέφτουν από το στόμα της και όταν κλαίει τα δάκρυά της γίνονται μαργαριτάρια, πότε στην τετραπέρατη αλεπού που εφευρίσκει τρόπους απίστευτους να αλλάξει τη μοίρα σ’ ένα φτωχό παληκάρι, πότε σε μια γριά εκατοχρονίτικη που ξέρει να διαβάζει τα σημάδια που τα πουλιά αφήνουν στον ουρανό και σε μύριους άλλους ήρωες μαγικούς των παραμυθιών.
Βέβαια, αυτό δεν συνεπάγεται ότι ο παραμυθάς χρειάζεται να είναι ηθοποιός, όπως και ότι ο ηθοποιός δεν είναι απαραίτητα ένας παραμυθάς. Ο παραμυθάς δεν παίζει θέατρο, αλλά καλείται να υποβάλλει την ιστορία καθώς ξετυλίγεται στον ακροατή, να τον βοηθήσει να οραματιστεί τα ιστορούμενα και όχι να τα παραστήσει χωντανά ενώπιόν του.
Η τέχνη του παραμυθά είναι διαφορετική από την τέχνη του ηθοποιού, καθώς ο παραμυθάς φέρει εξ’ ολοκλήρου την ευθύνη για το ζωντάνεμα της ιστορίας και της ατμόσφαιρας του παραμυθιού. Είναι πολύ πιο εκτεθειμένος απέναντι στο κοινό του συγκριτικά με τον ηθοποιό, καθώς δεν τπάρχουν φώτα, κοστούμια και σκηνικά για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού. Μεταφέρει μέσω του λόγου του την κόκκινη κλωστή των παραμυθιών και διαμεσολαβεί ώστε ο ακροατής να μπορέσει να πλάσει τις εικόνες και να ταξιδέψει με τη φαντασία του στη μαγική παράλληλη πραγματικότητα των παραμυθιών.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://totheatro.blogspot.gr/2013/09/parallaxths.html
4). Ζωή Νικητάκη, Τα παραμύθια της μας ταξιδεύουν στους κόσμους που αγαπάμε
Συνέντευξη για το “Επί Σκηνής”, το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
και τη Μαρία Κυριάκη (Νοέμβριος 2011)
Πες μου Ζωή, το παραμύθι είναι πλοίο; Σε ποιες θάλασσες ταξιδεύει και ποια είναι τα αγαπημένα του λιμάνια;
Το παραμύθι είναι από κείνα τα αστρόπλοια που ταξιδεύουν στους ουρανούς και ανακαλύπτουν καινούρια σύμπαντα, θαυμαστούς τόπους και όντα με ιδιαίτερες ικανότητες, που μπορούν να μεταμορφώνονται, να μιλούν τη γλώσσα των πουλιών και των δέντρων, να κοιμούνται κάτω απ’ τα φτερά του κοράκου, να ταξιδεύουν ως τα πέρατα του κόσμου, να υπομένουν όλες τις αναγκαίες δοκιμασίες μέχρι να συναντήσουν αυτό που τους υπαγορεύει η φωνή της καρδιάς τους. Κάποιες φορές τούτο το πλοίο μπορεί να ταξιδεύει και στην απέραντη θάλασσα του ανείπωτου, στην πηγή απ’ όπου αναβλύζουν όλα τα όνειρα, όλοι οι ήχοι και όλα τα χρώματα.
Το παραμύθι όμως κυρίως ταξιδεύει στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξής μας, συνομιλεί με τις οντότητες του εσωτερικού μας κόσμου, εμβαθύνει στο μαγικό παλάτι του πνεύματός μας, λυτρώνει κάποιες παγιδευμένες εκφάνσεις της ψυχής μας από τον ιστό της εξωτερικής πραγματικότητας. Το παραμύθι μπορεί και βλέπει πέρα από τις αισθήσεις, γι’ αυτό και είναι διαχρονικό, γιατί μιλά για την αλήθεια που είναι η πραγματικότητα που εμπεριέχει τα πάντα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ:
http://www.artatnet.gr/2009-05-31-09-20-01/2009-06-04-11-06-13/696-2011-11-06-07-34-47
5). ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ BABYSPACE
και στη Βάλια Κουρκουμέλη (2011)
Τα παιδιά είναι οι πιο σκληροί κριτές. Θα μοιραστείτε μαζί μας μια αντίδραση – ένα σχόλιο που σας έκανε εντύπωση;
Τα παιδιά είναι αμόλυντα, έχουν καθαρό βλέμμα και δεν έχουν χάσει ακόμα τη δυνατότητα να ονειρεύονται και να πιστεύουν στη δύναμη του ονείρου. Μπορούν να βλέπουν τα πάντα σαν για πρώτη φορά και να αποχαιρετούν τα πάντα σαν για στερνή φορά. Στην πλειονότητά τους, κυρίως τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας είναι σε άμεση σύνδεση με έναν κόσμο μαγικό και ο άμεσος και αυθόρμητος τρόπος που προσεγγίζουν τα πράγματα δεν γίνεται να μην σε συγκινεί, μ΄έναν απρόσμενο πολλές φορές τρόπο. Θυμάμαι πρόσφατα έναν μικρό που μου είπε ότι ξέρει ένα μαγικό παράθυρο που είναι μυστικό και αν το πει θα χάσει τη δύναμή του. Η νονά του που του έλεγε παραμύθια, όπως μου είπε, είχε πάει στον ουρανό και ήξερε πως μέσα από αυτό το παράθυρο τον έβλεπε. Σε μια αφήγησή μου πριν λίγο καιρό σ΄ένα χωριό της Κρήτης, ένα κοριτσάκι με αφορμή ένα παραμύθι με μια μηλιά, μου είπε πως το αγαπημένο της παιχνίδι είναι να μιλάει με τα δέντρα και να μαθαίνει από αυτά πολλά.
| “Ένας δάσκαλος διδάσκεται από τους μαθητές του να έχει ανοιχτό πνεύμα, βαθιά κατανόηση για να μπορεί να αφουγκράζεται τις ανάγκες τους” |
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://www.babyspace.gr/Article/interview-zoi-nikitaki/196-3832.html
6). Ζωή Νικητάκη, Κάθε στιγμή είναι μαγική
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΕΤPRESS
και τον Σπύρο Τσακίρη (Απρίλιος 2015)
Σήμερα τα παραμύθια τα ακούνε αυτοί που δεν έχουν ξεχάσει, αυτό που λέω εγώ, κήπο της παιδικής ηλικίας. Δηλαδή, όσοι δεν έχουν ξεχάσει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον κόσμο ένα παιδί. Σαν μια ορθάνοιχτη αγκαλιά, που κάθε μέρα κάτι καλό θα φέρει. Μέσα από την επαφή μου με τα παιδιά, για πάνω από είκοσι χρόνια, έχω διαπιστώσει πως το παιδί προσεγγίζει την ζωή κάθε στιγμή με θαυμασμό και έκπληξη. Με μάτια ορθάνοιχτα, σαν θαύμα.
Το μέλλον τι λέει;
Το μέλλον λέει, πως τίποτα δεν αποκλείεται, τα πάντα είναι δυνατά. Κάθε στιγμή είναι μαγική. Εκεί που κοιτάς, εκεί πας !
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://www.enetpress.gr/el/zoi-nikitaki-kathe-stigmi-einai-magiki.html
7). Γνωρίστε τη Ζωή Νικητάκη
Συνέντευξη για το διαδικτυακό περιοδικό για το βιβλίο BOOKTOUR
και τον Θεοφάνη Θεοφάνους (Νοέμβριος 2014)
Ποια παιδική σας ανάμνηση παραμένει ανεξίτηλη;
Κάθε φορά που φύσαγε δυνατά, θυμάμαι πως άνοιγα τα χέρια σαν φτερά και πάντα είχα την αίσθηση πως σηκωνόμουν από το έδαφος και πέταγα. Και έπειτα θυμάμαι έντονα τη γιαγιά μου κάτω από την κλαίουσα ιτιά που τα φύλλα της κρέμονταν σαν δάκρυα , να λέει παραμύθια και τα εγγόνια ολόγυρά της σε κύκλο μαγεμένο και σιωπηλό. Μα ανεξίτηλες είναι και οι εικόνες των μαγικών ταξιδιών στον κήπο της παιδικής μου ηλικίας.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.booktourmagazine.com/news/%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7-/